Ποσα παει άραγε το διαβατήριο μετρημένο σε χαμένες ψυχές
Χάνουμε ζωές στην άσφαλτο λόγω ελλιπούς αστυνόμευσης, ατιμωρησίας και ασυντήρητου δικτύου. Χάνουμε ζωές σε εργοστάσια και εργοτάξια γιατί παραβιάζονται οι κανόνες ασφαλείας την ώρα που οι αρμόδιες αρχές υποκλίνονται εγκληματικά στη διαπλοκή. Χάνουμε αθώες ψυχές σε τριτοκοσμικές σχολικές εγκαταστάσεις. Χάνουμε έφηβους από την ανεξέλεγκτη νεανική παραβατικότητα και την απουσία μέτρων ομαλής επανένταξης.
Δολοφονούμε ανθρώπινες ζωές γιατί η Αστυνομία κι η νομοθεσία μας, τους αφήνει απροστάτευτους στο έλεος του θύτη. Χάνουμε αθώες ψυχές γιατί είμαστε ανήμποροι να στήσουμε ένα αποτελεσματικό Γραφείο Ευημερίας, γιατί οι για κοινωνική πρόνοια, προσμετρούν στον προϋπολογισμό για «πεταμένα λεφτά».
Ζούμε σ΄ ένα διαρκή κίνδυνο, σε μια τρομακτική ανασφάλεια. Τα τραγικά παραδείγματα γύρω μας είναι πολλά και καθημερινά. Δικαίως όμως θα διερωτηθεί κάποιος, που βλέπω το συσχετισμό μεταξύ των ατυχημάτων, της ανασφάλειας και των διαβατηρίων. Οπότε οφείλω να διευκρινίσω αυτόν τον αλληγορικό παραλληλισμό.
Υπηκοότητα λαμβάνουν οι πληρούντες τα κριτήρια κάτοικοι της χώρας, αλλά επίσης και υπήκοοι τρίτων χωρών στις «πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις όπου θα παρέχουν -προς την Κυπριακή Δημοκρατία- υψίστου επιπέδου υπηρεσίες» (Αρ. 111Α στον Περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο). Η κυβέρνηση κοστολόγησε αυτές τις υψίστου επιπέδου υπηρεσίες στα 2.5 εκατομμύρια ευρώ.
Αν λοιπόν οι αιτούντες πολιτογράφηση δεν έψαχναν άμεση διαφυγή από τις φορολογικές αρχές της χώρας τους ή την πολύτιμη διέξοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για ποια ακριβώς δικαιώματα ή πλεονεκτήματα θα επέλεγαν την Κύπρο έναντι άλλης ευρωπαϊκής χώρας;;!! Ας το σκεφτούμε λίγο. Θα την επέλεγαν για τη δωρεάν ουμανιστική και πολυπολιτισμική της παιδεία με τις σύγχρονες σχολικές εγκαταστάσεις; Για το σύγχρονο οδικό δίκτυο και την ασφάλεια στους δρόμους; Για το μοναδικό αίσθημα της ασφάλειας που παρέχουν οι αστυνομικές δυνάμεις της ή για το εξαιρετικό σύστημα υγείας που ξεκίνησε να λειτουργεί χωρίς γιατρούς, χωρίς ιδιωτικά νοσηλευτήρια και με ανέτοιμα τα δημόσια;
Συνεχίζω την καταγραφή των μοναδικών προτερημάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με απόσπασμα από την Έκθεση Στατιστικής Ανάλυσης Γνωστοποιηθέντων Εργατικών Ατυχημάτων που εξέδωσε τις προάλλες το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας.
«Κατά την περίοδο 2017-2018 συνεχίσθηκε η αυξητική τάση του αριθμού των ατυχημάτων που γνωστοποιήθηκαν στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας (αύξηση 4,2%) σε συνέχεια της αύξησης του αριθμού των ατυχημάτων που παρατηρήθηκε κατά την περίοδο 2015-2017 (αύξηση 29,7%). Η αυξητική αυτή τάση παρατηρείται σε αντίθεση με μία σταδιακή και συνεχή μείωση που παρατηρήθηκε κατά την περίοδο 2008-2013 κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε μια συνολική μείωση της τάξης του 35%».
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Με τόσες χαμένες ζωές, ποια θα ήταν αξία του κυπριακού διαβατηρίου αν το κριτήριο μας ήταν η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος στους πολίτες του; Πόσα πάει άραγε το διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετρημένο σε χαμένες ψυχές;
Συχνά η Ξενοδοχειακή και η Οικοδομική βιομηχανία, αναζητούν κοινοτικούς εργάτες, για να καλύψουν τα κενά σε δυσεύρετες ειδικότητες. Παρόλα αυτά μετά δυσκολίας εισάγουν εργατικό δυναμικό και είναι ενδεικτικό της όλης κατάστασης. Πολύ απλά δεν βρίσκει κανείς τον λόγο να επιλέξει τη χώρα μας, όταν με το κοινοτικό του διαβατήριο, μπορεί να βρεθεί σ’ οποιαδήποτε άλλη με αξιοπρεπέστατες συνθήκες διαβίωσης. Εξαιρουμένης της κατηγορίας των πλουσίων αλλοδαπών που στην ουσία αγοράζουν για ίδιον όφελος το κυπριακό διαβατήριο και δεν ξαναπατούν ποτέ εδώ το πόδι τους, ποιος άλλος θα επέλεγε μέσα σ’ αυτές τις ανασφαλείς συνθήκες ένα μικρό, μοιρασμένο κράτος στην άκρη της Μεσογείου, για να ζήσει σε καθεστώς κατάπαυσης του πυρός;
Μα φυσικά κανείς άλλος, πέραν των ανθρώπων που διαβιούν ήδη σε άθλιες συνθήκες. Άνθρωποι κατατρεγμένοι, πρόσφυγες και μετανάστες, όπου στη χώρα τους το διαβατήριο στοιχίζει -σε χαμένες ζωές- ακριβότερα από ότι το δικό μας. Αλλά κι αυτοί δεν μας παρέχουν τίποτα «υψίστου επιπέδου» υπηρεσίες, τις δικές μας ψάχνουν να «καταχραστούν». Αν καταφέρουν βέβαια μέχρι τότε να επιζήσουν από το επόμενο εργατικό ατύχημα…
