Ανθρώπινο ΓεΣΥ
Είχα αφήσει για λίγο στην άκρη το ΓεΣΥ, με τόσα άλλα που συμβαίνουν στον τόπο. Αν και με την ειδικότητα μου θα έπρεπε να ασχολούμαι πιο συχνά. Η αφορμή για αυτό το άρθρο έρχεται από έναν αναγνώστη της εφημερίδας από τον οποίο έλαβα ένα ήμεηλ που περιέγραφε την τεράστια ταλαιπωρία που υπέστη αυτός και η οικογένεια του για τρεις εβδομάδες σε συγκεκριμένο γνωστό νοσοκομείο στη Λεμεσό το οποίο είναι συμβαλλόμενο με το ΓεΣΥ. Μέσα σε αυτές τις τρείς εβδομάδες τεράστιας ταλαιπωρίας οι άνθρωποι έχασαν την μητέρα τους ύστερα από επέμβαση.
Όταν το ΓεΣΥ έμπαινε σε τελική ευθεία για την εφαρμογή του, δεν νομίζω να υπήρξε πιο ένθερμος υποστηριχτής από εμένα. Εξακολουθώ βέβαια να είμαι υποστηρικτής ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας όπου όλοι οι ασθενείς είναι ίσοι ως προς την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, φαρμακευτική αγωγή, περίθαλψη και φροντίδα. Ένα από τα θέματα που με απασχολούσε πριν την εφαρμογή του ΓεΣΥ και το είχα γράψει επανειλημμένα σε προηγούμενα μου άρθρα ήταν η υποχρέωση του Υπουργείου Υγείας (ΥΥ) να είχαν αναπτύξει πριν την εφαρμογή του ΓεΣΥ τα διαγνωστικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα. Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα αυτά τα πρωτόκολλα δεν έχουν γίνει ή ότι έχει γίνει δεν είναι ως έπρεπε να γίνει και με βάση τις πιο συχνές ασθένειες που αντιμετωπίζουμε στην Κύπρο. Θυμάμαι τότε, πριν την εφαρμογή, είχαν αναθέσει την συγγραή των πρωτόκολλων σε λειτουργούς εντός του ΥΥ, οι οποίοι ως επί το πλείστον αντέγραφαν τις πρακτικές των NICE guidelines (National Institute of Health and Care Excellence) χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη ποιες είναι οι πιο συχνές ασθένειες στην Κύπρο, ποιες είναι εφικτές διαδικασίες/ μορφές περίθαλψης αλλά και ποια είναι τα διαθέσιμα φάρμακα στην χώρα μας για την κάθε μια από αυτές τις ασθένειες. Συνεπώς, πολλά από αυτά που προτείνει το NICE δεν μπορούν να εφαρμοστούν στον Κυπριακό πληθυσμό, για αυτό και κάναμε μια τρύπα στο νερό και το πλοίο μπάζει από παντού για αυτό κάποιοι ήδη πηδούν στη θάλασσα να σωθούν, άλλοι που παραμένουν κρατούν ένα κουβά και βγάζουν νερό από το πλοίο και άλλοι προσπαθούν να κλείσουν τις τρύπες. Οι άτυχοι σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι οι ασθενείς που δεν λαμβάνουν αυτό που δικαιούνται όπως το δικαιούνται και βουλιάζουν ανήμποροι.
Διανύουμε τον δεύτερο χρόνο του ΓεΣΥ και ο αντι-επαγγελματισμός είναι διάχυτος παντού. Ο κύριος Αντρέας στην επιστολή του προς εμένα μού περιγράφει την κακομεταχείριση που υπέστη όλη η οικογένεια στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και την έλλειψη εμπιστοσύνης που τελικά ένιωσαν γα το αν η υγεία της μητέρας τους ήταν τελικά σε καλά χέρια. Τρείς εβδομάδες λάμβαναν μηδαμινή ενημέρωση για την πορεία της υγείας της μητέρας τους, την ίδια στιγμή που απαγορευόταν να την επισκεφθούν και έκαναν ένα σωρό τεστ κορωνοϊού (12) για να μπορούν να την δουν έστω και για λίγο. Μπείτε για ένα λεπτό στα παπούτσια αυτών των ανθρώπων, στην αγωνία τους, στην θλίψη τους, στον πόνο τους. Αν ήταν η δική σας μητέρα; Πού είναι η ενσυναίσθηση από το προσωπικό υγείας για την αγωνία που περνούσαν αυτοί οι άνθρωποι για την μάνα τους, πού είναι το ανθρώπινο πρόσωπο αυτών που εκπροσωπούν το ΓεΣΥ; Δυο χρόνια σχεδόν που το ΓεΣΥ είναι στις ζωές μας, έχετε δει εσείς ποιες είναι οι αξίες που πρεσβεύει; Έχετε δει καμιά διαφορά στην προσέγγιση και στο πως αυτή η εμπειρία με τις υπηρεσίες υγείας αφήνει στο μυαλό μας μια θετική εντύπωση; Επομένως, μαζί με τα πρωτόκολλα οφείλουν να αναπτύξουν άμεσα όλο το προσωπικό σε δεξιότητες επικοινωνίας και ενσυναίσθησης. Επιβάλλεται να υπάρχει μια ενιαία κουλτούρα που θα αντανακλά τις αξίες που πρεσβεύει το ΓεΣΥ.
Το καράβι μπάζει νερά από παντού κύριοι, ούτε οι κουβάδες, ούτε οι επιπόλαιες διορθώσεις και το κλείσιμο των τρυπών μας σώζουν. Ξεκινήστε δουλειά άμεσα, πριν καταλήξει το ΓεΣΥ ένα ακόμα ναυάγιο στις ζωές μας όπως πολλά άλλα σε αυτό το κράτος!
