Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο
Αιτήθηκαν πολιτογράφηση τον Οκτώβρη του 2014. Μέσα σε τρεις μήνες, οι 6 Σαουδάραβες μαζί με παιδιά, γονείς πεθερικά, έγιναν 36 και όλοι μαζί με συνοπτικές διαδικασίες, τον Ιανουάριο του 15, βαφτίστηκαν Κύπριοι πολίτες. Νονός, ο συνήθης ύποπτος. Το Υπουργικό Συμβούλιο.
Δεν έμεινε κριτήριο που να μην το ξεχείλωσαν για να πετύχουν την πολιτογράφηση. Μιλάμε για τα κριτήρια τα οποία οι ίδιοι οι κυβερνώντες συνέθεσαν, ώστε να ντύσουν με μια υποτυπώδη σοβαρότητα ένα πρόγραμμα που μοιράζει Ευρωπαϊκά διαβατήρια σε τιμή ευκαιρίας. Που να αντέξουν όμως την τόση σοβαρότητα! Χρησιμοποιήσαν Επενδυτικά Κριτήρια από τρεις διαφορετικές κατηγορίες, αλλά καμιά εκ των τριών δεν πληρούνταν ως ορίζει το πρόγραμμα. Η μοναδική δέσμευση για διατήρηση μόνιμης κατοικίας στην Κύπρο, δεν τηρήθηκε από όλους τους επενδυτές, ενώ το δημόσιο απώλεσε τουλάχιστον 1 εκατομμύριο φορολογικά έσοδα. Οι εταιρίες-οχήματα των επενδύσεών τους μέχρι και σήμερα δεν είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, ενώ ο μηχανισμός ελέγχου διατήρησης της επένδυσης για τουλάχιστον 3 χρόνια, όπως προνοεί ο κανονισμός, ήταν και είναι ανύπαρκτος.
Κι ενώ όλα αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας ο Πρόεδρος συνεχίζει να απολαμβάνει τις υπηρεσίες αερομεταφοράς του «φίλου» του, του Σαουδάραβα, free of charge, χωρίς να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να απολογηθεί, που του παρασχέθηκαν υπηρεσίες -ιδιωτικώς- από πολίτη ο οποίος επωφελήθηκε με τη σειρά του από τις πολιτικές του ιδίου του Προέδρου.
Αν είναι να χωρίσει κανείς σε περιόδους τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, εύκολα μπορεί να το κάνει με μέτρο τα σκάνδαλα, των οποίων η μπόχα της διαπλοκής μας περιβάλλει ακόμα. Εξελέγη με τη δέσμευση ότι δεν θα γίνει κούρεμα. Εντός ενός μηνός είχε ειδοποιήσει φίλους, συγγενείς, συμπεθέρους και πελάτες να σηκώσουν τις καταθέσεις τους από τις κυπριακές τράπεζες και υπέγραψε το κούρεμα. Έχοντας καθορίσει ο ίδιος τα κριτήρια για την πώληση των Κυπριακών Αερογραμμών, έστειλε συνεργάτες του Δικηγορικού του γραφείου στο διαγωνισμό εξαγοράς τους, εκπροσωπώντας τη Rynair με ψευδώνυμα. Φρόντισε να μας φορτώσει τη Χρυστάλλα Γιωρκάτζιη σε ακόμα ένα δημόσιο πόστο με τη μυστηριώδη παράληψη στο συμβόλαιό της, ενώ βόλεψε και υπερασπίστηκε μέχρι τέλους τον άσπονδο φίλο του, Ρίκκο Ερωτοκρίτου, που εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε άλλος ένας διαπλεκόμενος απατεώνας. Παράλληλα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, διάφορα διεθνή Μέσα δημοσιεύουν στοιχεία που θέλουν το Δικηγορικό γραφείο – που φέρει το όνομα του Προέδρου της χώρας, – να εκπροσωπεί εταιρίες που καταδικάστηκαν για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Η αμοιβή της εκπροσώπησης άραγε, ήταν με «καθαρό» χρήμα;
Κι από τις προσωπικές χάρες, περάσαμε στις συλλογικές ζημιές. Την ώρα που διαβεβαίωναν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον κάθε χαμηλοσυνταξιούχο ότι ο Συνεργατισμός έχει ρευστότητα και ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά του, παρασκηνιακά φρόντισαν να τον παραδώσουν με κόστος –για το κράτος- στην Ελληνική Τράπεζα και ουσιαστικά σε φίλα προσκείμενους επιχειρηματίες. Κι απάνω που προλάβαμε να χωνέψουμε τις μαζεμένες επιτυχίες του Χ. Γεωργιάδη, ακολούθησαν οι αποκαλύψεις για τις μεγάλες επιτυχίες των πολιτογραφήσεων με τις οποίες τα κυπριακά σκάνδαλα έκαναν διεθνή καριέρα. Ρώσοι, Καμποτζιανοί, Σαουδάραβες και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι απατεώνες, αλωνίζουν ανενόχλητοι με το Κυπριακό Διαβατήριο, παραμάσχαλα.
Η όλη φάση ανασύρει μνήμες από τη διακυβέρνηση Κληρίδη, με τη διαφορά όμως ότι τότε, αυτοί που απομυζούσαν τους δημόσιους πόρους ήταν οι υπουργοί, οι συνεργάτες κι ο περίγυρος του Προέδρου. Σήμερα, αυτός που γεύεται απροκάλυπτα τους καρπούς της εξουσίας είναι πρωτίστως ο ίδιος ο Πρόεδρος.
Αν πραγματικά λείπει κάτι σήμερα από την κυπριακή πολιτική σκηνή, αυτό είναι η ηγεσία. Ένας ηγέτης που να μπορεί να οικοδομήσει ένα νέο όραμα για την χώρα, να το μεταδώσει στους πολίτες, να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Ένας ηγέτης που με την άδολη αγάπη του για τον τόπο θα ξαναδώσει νόημα στην πολιτική, στην εκπροσώπηση, στη συλλογική δράση στο κοινό συμφέρον. Κάποια στιγμή βέβαια να ξαναδούμε κι εμείς τις ευθύνες μας, μπας και ψηφίσουμε κάναν πρόεδρο που το ‘χει καημό να θυσιάσει το προσωπικό του συμφέρον για να εξ-υπηρετήσει τη χώρα, αντί να θυσιάσει τη χώρα για να εξ-υπηρετήσει το προσωπικό του συμφέρον.
