Ένας κτίστης να μας εμπνεύσει!
Δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες, ούτε καν ηγέτες. Νομίζω ολόκληρος ο πλανήτης περνάει μια τεράστια κρίση σε αυτό το κομμάτι. Άκουγα τον Τραμπ τις προάλλες να ανακοινώνει το θάνατο του αρχηγού της ISIS και ειλικρινά διερωτήθηκα από μέσα μου δεν μπορεί στ αλήθεια να μιλάει όπως ένα πεντάχρονο σε νηπιαγωγείο; Καμία λογική και παντελής έλλειψη ωριμότητας. Ας αφήσω όμως τον Τραμπ ας τον κρίνει ο αμερικάνικος λαός. Ας κοιτάξουμε λίγο τη χώρα μας. Αισθάνομαι ότι από όσους προέδρους είχαμε, σχεδόν κανένας (με κάποιες εξαιρέσεις), δεν μας ενέπνευσε για οτιδήποτε και ο λόγος που δεν τα κατάφεραν και δεν τα καταφέρνουν είναι γιατί όλοι τους ξέρουν τι θέλουν να αλλάξουν, αυτό όμως που κανένας τους δεν συνειδητοποιεί είναι ότι για να αλλάξουν πράγματα σε μια χώρα, πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι ίδιοι! Να αλλάξουν συμπεριφορές, να ψάξουν μέσα τους τις αξίες (αν έχουν δηλαδή) που θα τους κάνουν πρώτα καλύτερους ηγέτες, δεύτερον, τις αξίες που θα βοηθήσουν ολόκληρο το έθνος και τρίτον τις αξίες που θα κάνουν την χώρα τους καλύτερη σε όλους τους τομείς.
Αντί αυτού έχουμε ηγέτες που αν βγάλω τη διαφθορά από την εξίσωση, το μόνο που κάνουν είναι τα διαδικαστικά. Όπως στην ιστορία με τους τρείς κτίστες που έκτιζαν μια βιβλιοθήκη. Όταν ρώτησαν τον πρώτο, τι είναι σημαντικό από τη δουλειά του, είπε «να κτίζω αυτούς τους τοίχους να ολοκληρωθεί η βιβλιοθήκη και να πληρωθώ για τον κόπο μου», ο δεύτερος κτίστης είπε «να κτίζω αυτό το σπουδαίο έργο μέσα στα χρονικά περιθώρια που μου έχουν βάλει για να ανταμειφθώ καλά και να πάρω και το μπόνους μου που ολοκλήρωσα τη δουλειά μου στην ώρα της», ο τρίτος κτίστης είπε « για μένα είναι σημαντικό που είμαι μέρος αυτής της εξαιρετικής ομάδας από αρχιτέκτονες, εργολάβους και άλλους τεχνικούς, που συνεργαζόμαστε όλοι μαζί τόσο καλά για να ολοκληρωθεί ένα τόσο σπουδαίο έργο όπως αυτή η βιβλιοθήκη που θα γεμίζει αύριο με παιδιά, φοιτητές, ενήλικες που θα έρχονται να δανειστούν βιβλία ή να διαβάσουν για να ανοίξουν οι ορίζοντες τους». Μαντέψτε ποιον από τους τρείς κτίστες έχουμε στην Κύπρο που οικοδομεί τη χώρα; Τον πρώτο κτίστη και όπως φαίνεται αισθανόμαστε ότι είναι και πολύς μας!
Εδώ είμαστε λοιπόν, με κτίστες χωρίς όραμα, χωρίς ξεκάθαρο στόχο και πλάνο, απλά να χτίζουν κάθε λογής τοίχους, να περικυκλώνουν τα μυαλά μας, όχι απλά γιατί δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν κάτι άλλο, αλλά γιατί το μυαλό, η καρδιά και οι αξίες τους είναι αλλού, όχι στη χώρα, όχι στους ανθρώπους της, όχι στο μέλλον των παιδιών μας. Παρατηρούμε κάθε είδους λαϊκισμό, ακούμε ομιλίες και απαντήσεις από τα στόματα τους που βάζουν ταφόπλακα στους ορίζοντες και δεν έχουν μέσα το παραμικρό ίχνος ορθολογισμού. Το φως γίνεται σκοτάδι και τα σπουδαία έργα στις καρδιές μας οφείλουν να είναι τα καζίνο και οι πύργοι. Αυτά εμπνέουν τους ηγέτες μας, μαζί με τα χρυσά φτυάρια με τα οποία κάνουν εγκαίνια και τα χρυσά διαβατήρια που μεταφράζονται σε περισσότερη χλιδή και άνεση για αυτούς και τον περίγυρο τους.
Κτίστες για τοίχους πολλούς, αμέτρητους! Κτίστες να μας εμπνεύσουν, κτίστες που οι αξίες, το μυαλό και η καρδιά τους κτυπά για τον τόπο τους και μόνο, είναι ανύπαρκτοι και ας τους έχουμε τόση ανάγκη όσο ποτέ κυρίως τώρα που η χώρα μας διχοτομείται με όλους τους τρόπους….
