Μητέρες πατρίδες και παραμύθια της Χαλιμάς

Η «μητέρα» πατρίδα μας, αν και ο πρόεδρος Αναστασιάδης, όταν ήταν στα καλά του και όχι μέσα σε εθνικόφρονα σωματεία είχε δηλώσει ότι δεν υπάρχουν μητέρες πατρίδες, η «μητέρα» πατρίδα μας λοιπόν, γράφει ιστορία με την συμφωνία των Πρεσπών, η οποία πέρασε την Παρασκευή με 153 ψήφους από την Βουλή των Ελλήνων. Ο Τσίπρας έκανε αυτό που εμείς εδώ και 45 χρόνια δεν καταφέραμε να κάνουμε στην Ανατολική Μεσόγειο για το νησί μας! Να καταστήσει, δηλαδή την Ελλάδα «εγγυήτρια σταθερότητας και ανάπτυξης στα Βαλκάνια όπως πολύ ορθά ανέφερε στην ομιλία του την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου. Θα μου πείτε συγκρίνω ανανάδες με αγγούρια – εμείς είμαστε τα αγγούρια και αυτό το ξεκαθαρίζω γιατί πολλοί, δυστυχώς, σε αυτό τον τόπο νομίζουν κάτι άλλο. Αυτός ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς που βρίσκεται στο τιμόνι της Ελλάδος από τότε που η Ελλάδα βούλιαζε, κατάφερε να την φέρει σε ορθή τροχιά αν και χρειάζονται να γίνουν ακόμη πολλά. Το κυριότερο, όμως, ο Πρωθυπουργός της ανέλαβε το ρίσκο, θυσίασε τα όποια συμφέροντα της κυβέρνησης του και του κόμματος του για το κοινό καλό. Είμαι βέβαιη, ότι όσοι βρίζουν και αντιδρούν σήμερα για αυτή την συμφωνία, στο εγγύς μέλλον θα συνειδητοποιήσουν πόσο λάθος είχαν για αυτόν τον εθνικολαϊκισμό.

Εμείς τι καταφέραμε εδώ και 45 χρόνια; Μην μου πείτε για την αδιαλλαξία της Τουρκίας, γιατί και το 2004 αλλά και το 2017 στο Κραν Μοντανά δεν ήταν η Τουρκία που ήταν αδιάλλακτη αλλά κάποιος άλλος. Τελικά τι; Σήμερα εμείς συζητάμε βελούδινα διαζύγια, δύο κράτη και για να μην κοροϊδευόμαστε κιόλας, επί της ουσίας, ο Πρόεδρος υποστηρίζει μια καμουφλαρισμένη διχοτόμηση. Γιατί άραγε; Γιατί τα συμφέροντα είναι τεράστια, γιατί κανένας δεν θέλει να μοιραστεί την πίτα χάριν του κοινού καλού, γιατί το μάτι της κυβέρνησης είναι αχόρταγο όπως και του κόμματος που την έβγαλε στην εξουσία. Διαβατήρια και καζίνο θεωρήθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως μεγάλα κατορθώματα και τεράστια μορφή ανάπτυξης. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι που δημιουργεί συνθήκες πραγματικής ανάπτυξης της χώρας του με αυτή την συμφωνία. Αντιθέτως, ο δικός μας Πρόεδρος, δημιουργεί πραγματικές συνθήκες κατάρρευσης της χώρας. Ως τα μέσα του 2015 πούλησε στο λαό ενσυναίσθηση και θέληση επίλυσης του Κυπριακού και μετά επέστρεψε πίσω στα ιδεώδη που πάντα είχε και προφανώς του τα  καταπίεζε όσο ήταν εν ζωή ο αείμνηστος Κληρίδης.

Έχω τόσο πολύ θυμό για όλους τους στενοκέφαλους που επιτρέψαμε εμείς οι ίδιοι με τη ψήφο μας να μας κυβερνούν καθώς και για τους επόμενους που θα μας κυβερνήσουν. Δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν ηγέτη τριγύρω που να έχει τα κότσια να πάρει την ευθύνη πάνω του. Όσες φορές καταφέραμε οτιδήποτε μικρό σε αυτό τον τόπο είναι γιατί κάποιοι χωρίς συμφέροντα  είτε διορίστηκαν είτε εκλέγηκαν ίσως και κατά λάθος, σε νευραλγικές θέσεις. Πολύ λίγοι βέβαια, ίσως μετρημένοι στο ένα μου χέρι!

Συνεπώς η ιστορία της Κύπρου μας θα γίνει ακόμα τραγικότερη για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας δεν βάζει το συμφέρον του λαού και το κοινό καλό πάνω από το προσωπικό του συμφέρον και όσο αυτό συνεχίζεται άλλες χώρες θα γράφουν ιστορία και εμείς παραμύθια της Χαλιμάς…