Την πατρίδα ελάττω παραδώσω
Χάνεται και η Αμμόχωστος…το γράφω και αισθάνομαι έναν τεράστιο κόμπο στο λαιμό, μια δυσφορία που δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Έχω πολύ θυμό. Από το 2017 να μην κινείται φύλλο στο Κυπριακό. Η πρωτοφανής αυτή αδράνεια στο Κυπριακό, χρεώνεται από πολύ κόσμο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που απαρνήθηκε το πλαίσιο Γκουτέρες και την πρόσκληση του Ακκιντζί να το αποδεχτούν από κοινού και στη βάση αυτού να καθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ακόμα και μετά το Κραν Μοντανά. Μάλιστα, η κακή διπλωματία των τελευταίων χρόνων, όχι απλά δεν θωράκισε όπως διατείνονταν την ΑΟΖ μας, αλλά είχε ως αποτέλεσμα την περικύκλωση μας από τα τουρκικά πλοία και τα τρυπάνια τους να διεισδύουν στους βυθούς της Κυπριακής Δημοκρατίας ανενόχλητα.
Πέρασαν πάνω από τρία χρόνια και ο στόχος της κυβέρνησης ήταν να ενισχύσει το αφήγημα της στην κοινωνία ότι είναι καλύτερα να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, αποδεχόμενοι έτσι το status quo με την ψευδαίσθηση ότι αυτό που ζούμε το ελέγχουμε και δεν θέλουμε επίλυση του Κυπριακού γιατί κάτι τέτοιο θα μας ήταν άγνωστο. Συνεπώς, καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται ακόμα και τώρα στην κοινή γνώμη ότι όλα είναι τέλεια σε μισή Κύπρο, εμείς είμαστε οι παίχτες της Μεσογείου με τα αέρια (με αέραν κοπανιστόν!). Όμως ο κόσμος της Κύπρου, δεν είναι αφελείς, μπορεί να μην ξεσηκώνεται και να επαναστατεί, αλλά χαζός δεν είναι. Κατανοεί τι συμβαίνει, κατανοεί ότι είμαστε περικυκλωμένοι και κατανοεί ότι η κατάσταση ως έχει δεν θα παραμείνει στατική. Τα σύνορα μας μετακινούνται, η Τουρκία εισέβαλε στις θάλασσες μας και είναι έτοιμη να εποικίσει και την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Δεν γίνεται να δίνει συνέντευξη ο ΥπΕξ και να λέει ότι η επίλυση του Κυπριακού θα εξαρτηθεί από το τι θα γίνει στην Αμμόχωστο. Έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο, η ανοικοδόμηση της Αμμοχώστου να είναι το αποτέλεσμα επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος!
Αν ήμουν πρόσφυγας της περίκλειστης πόλης και ήμουν μέλος του ΔΗΣΥ, θα είχα αποχωρήσει από το κόμμα χθες. Αν ήμουν ο Δήμαρχος της κατεχομένης Αμμοχώστου θα κατασκήνωνα εκεί και καθημερινά θα είχα ακτιβιστές και πρόσφυγες να διεκδικούν αυτά που η κυβέρνηση μας δεν ενδιαφέρεται. Από όπου και αν το πάρει κανείς το θέμα, μέσα σε τρία χρόνια καταφέραμε να φέρουμε την Κύπρο σε χειρότερη από το 1974 κατάσταση. Μπορεί να μην θρηνούμε θύματα, αλλά παραδώσαμε στην Τουρκία τη μισή μας Κύπρο. Μόνο με την ιδέα να συνορεύω με την Τουρκία, παγώνει το αίμα μου. Ποια πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, που μας την παραδίδετε κάθε μέρα και μικρότερη και περικυκλωμένη από την θάλασσα;
Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτοί που αποκαλούμε «πασh πατριώτες» είναι αυτοί που ξεπουλούν το άλλο μισό της πατρίδας μας κάθε μέρα. Είναι αυτοί που κάνουν συνεργασίες με τούρκικα κτηματομεσιτικά γραφεία και κτυπούν τις πόρτες Αμμοχωστιανών προσφύγων για να αγοράσουν την περιουσία τους. Είναι αυτοί που στις διαμαρτυρίες για επανένωση του τόπου στο οδόφραγμα της Λήδρας, περνούν βρίζοντας όσους θέλουν ειρήνη και επανένωση και στην μασχάλη τους κουβαλούν μέσα σε σακούλι κούτες τσιγάρων που αγόρασαν σε μισή τιμή στην κατεχόμενη Λευκωσία. Είναι οι στρατόκαυλοι που φωνάζουν την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω και ανεμίζουν την ελληνική σημαία και που θεωρούν τον Τούρκο εχθρό, αλλά θα πάνε δέκα φορές στην Τουρκία για να κάνουν μπίζνες με τον εχθρό! Άλλο η πούγκα τους, άλλο η πατρίδα. Αυτοί λοιπόν, είναι που ονειρεύονται φρεγάτες και μαζική σύρραξη για να πετάξουν στην θάλασσα τον εχθρό! Αυτοί οι ίδιοι που ξεπουλούν και την μάνα τους αν η πούγκα τους γεμίζει με τα λεφτά του εχθρού.
Η διεθνής κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζουν ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεβολευτούμε και να επιλύσουμε το Κυπριακό ζήτημα, ενώ μας έδειξαν έμπρακτα την στήριξη τους σε διάφορα επίπεδα το 2015-2017 και την θέληση τους να μας στηρίξουν σε όλα τα επίπεδα στην επίλυση και εποπτεία της λύσης.
Προτιμάμε δυστυχώς τις φανφάρες που ξεστομίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε ομιλίες του στα χωριά αντί τις πράξεις επανένωσης και οράματος για μια σπουδαία Ευρωπαϊκή Κύπρο. Ετοιμαστείτε, λοιπόν, γιατί βαδίζουμε στο «Την πατρίδα ελάττω παραδώσω» και καλή μας τύχη!
