Ο Κλιντ Ήστγουντ ήταν το απόλυτο είδωλο των γουέστερν που βλέπαμε τις Κυριακές στο σινεμά. Το εισιτήριο για τη μεγάλη οθόνη ήταν το άγχος όλης της εβδομάδας. Αλλά άξιζε τον κόπο. Ήταν ο ήρωας, το πρότυπό μας. Λίγο αργότερα, ο Κλιντ έγινε «Ο βρώμικος Χάρι». Μια άλλη σειρά ταινιών, όπου το είδωλό μας, ακόμη και […]
Τελικά, τα πιο σημαντικά είναι αυτά που δεν λέμε Για δεκαετίες, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι πολίτες σχεδόν όλης της ανθρωπότητας τελούσαν υπό ένα διαρκή εκβιασμό: «Είτε είσαι μαζί μας, είτε είσαι εναντίον μας». Το να είσαι φιλελεύθερος δεξιός και να κάνεις κριτική στις ακρότητες της αμερικανικής πολιτικής (ή γενικότερα της δυτικής) στην […]
Ο Σάκης δεν είναι κανένα «σημαντικό» πρόσωπο. Αδελφός μιας φίλης από την Αθήνα στα νεανικά μου χρόνια. Έχω πάνω από τριάντα χρόνια να τον δω. Παραμονές εκλογών στην Ελλάδα, το 1981, κατηφορίζαμε μια παρέα την Πανεπιστημίου, συζητώντας για τις πολιτικές εξελίξεις και για τον νέο αέρα που έπνεε στη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ θα κέρδιζε σίγουρα […]
Η μεγάλη παρεξήγηση Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ήταν εξαιρετικά ανήσυχος με την απληστία της νέας αστικής τάξης των Ελληνοκυπρίων. Σύμφωνα με τον Ιωάννη Κορνάρο, ο Χρύσανθος «εφόναζε ετσηριζεν… έσχιζε τα ρούχα του». Γιατί; Διότι οι έμποροι και οι τοκογλύφοι είχαν τρελαθεί από τη δύναμη και τις ευκαιρίες που τους δίνονταν από […]
Η γνώση χωρίς απόγνωση Οι δομές των σύγχρονων κρατών είναι φτιαγμένες με πρώτη ύλη τις λύσεις που έδωσε ο Διαφωτισμός σε κρίσιμα ζητήματα. Όπως οι σχέσεις ατόμου-κοινωνίας, έθνους-κράτους, κρατών μεταξύ τους κλπ. Πολλές από αυτές τις δομές αντιμετωπίζουν σήμερα προβλήματα λειτουργικότητας, από τη στιγμή που με την τέταρτη βιομηχανική-τεχνολογική επανάσταση περνάμε στη μετά τον Διαφωτισμό […]
Πάντα αισθανόμουν έναν κρυφό θαυμασμό απέναντι στους μοναχικούς ανθρώπους. Κυρίως γιατί η μοναχικότητα έχει μιαν ουσιώδη διαφορά από τη μοναξιά: Είναι στάση ζωής που κουβαλά θετικό φορτίο για τον χαρακτήρα του υποκειμένου. Κρύβει δύναμη και αυτάρκεια. Ο μοναχικός άνθρωπος δεν χρειάζεται τον άλλον για να αισθάνεται καλά. Τα πάει μια χαρά με τον εαυτό του. […]
Οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι νιώθουν ένα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους Κρητικούς. Κυρίως επειδή μέσα από τις αλλεπάλληλες και επίμονες εξεγέρσεις τους οι Κρητικοί κατάφεραν να ενωθούν με την Ελλάδα. Ενώ η Κύπρος χάσκει ακόμη μοιρασμένη και απειλούμενη. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ότι η ζήλια αυτή παραγνωρίζει πλήρως τη γεωγραφία. Είναι κυρίως το γεγονός ότι παραγνωρίζει […]
Ο ακαδημαϊκός και σημερινός ευρωβουλευτής Νιαζί Κιζίλγιουρεκ επέμενε για χρόνια στη χρήση του όρου «Ολική Κύπρος». Νομίζω ότι μέσα από αυτόν τον όρο προσπαθούσε να συμπυκνώσει το εξής: Κάθε μας επιλογή σε οποιονδήποτε τομέα πολιτικής θα πρέπει να εξυπηρετεί την Κύπρο συνολικά και το όραμα για την επανένωσή της. Αυθαιρετώντας, προχωρώ ένα βήμα παρακάτω: Ίσως […]
Ξαναξεφύλλιζα πρόσφατα το «Η ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας» του Erich Fromm. Στον δεύτερο τόμο, ο γνωστός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος σκιαγραφεί τον χαρακτήρα διάφορων ιστορικών προσώπων με χαρακτηριστικά καταστροφικότητας. Για τον Στάλιν, μεταξύ άλλων, κάνει μια πολύ οξυδερκή παρατήρηση: Ενώ ήταν πολύ έξυπνος, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο στις επιλογές του, γιατί υπολόγιζε πως […]
Το 1964 ο Ευαγόρας Λανίτης, ένας επιχειρηματίας με πολιτικό αισθητήριο και διορατικότητα, επισκέφθηκε τον Μακάριο για να τον πείσει να αλλάξει πολιτική απέναντι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, που βρισκόταν έγκλειστη στους θύλακες. Θεωρούσε ότι η τακτική της πίεσης, προκειμένου να υποχρεωθούν οι επιζώντες Τουρκοκύπριοι να εγκαταλείψουν το νησί, θα κόστιζε ακριβά στην Κύπρο τα αμέσως επόμενα […]
