Πάντα αισθανόμουν έναν κρυφό θαυμασμό απέναντι στους μοναχικούς ανθρώπους. Κυρίως γιατί η μοναχικότητα έχει μιαν ουσιώδη διαφορά από τη μοναξιά: Είναι στάση ζωής που κουβαλά θετικό φορτίο για τον χαρακτήρα του υποκειμένου. Κρύβει δύναμη και αυτάρκεια. Ο μοναχικός άνθρωπος δεν χρειάζεται τον άλλον για να αισθάνεται καλά. Τα πάει μια χαρά με τον εαυτό του. […]
Οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι νιώθουν ένα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους Κρητικούς. Κυρίως επειδή μέσα από τις αλλεπάλληλες και επίμονες εξεγέρσεις τους οι Κρητικοί κατάφεραν να ενωθούν με την Ελλάδα. Ενώ η Κύπρος χάσκει ακόμη μοιρασμένη και απειλούμενη. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ότι η ζήλια αυτή παραγνωρίζει πλήρως τη γεωγραφία. Είναι κυρίως το γεγονός ότι παραγνωρίζει […]
Ο ακαδημαϊκός και σημερινός ευρωβουλευτής Νιαζί Κιζίλγιουρεκ επέμενε για χρόνια στη χρήση του όρου «Ολική Κύπρος». Νομίζω ότι μέσα από αυτόν τον όρο προσπαθούσε να συμπυκνώσει το εξής: Κάθε μας επιλογή σε οποιονδήποτε τομέα πολιτικής θα πρέπει να εξυπηρετεί την Κύπρο συνολικά και το όραμα για την επανένωσή της. Αυθαιρετώντας, προχωρώ ένα βήμα παρακάτω: Ίσως […]
Ξαναξεφύλλιζα πρόσφατα το «Η ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας» του Erich Fromm. Στον δεύτερο τόμο, ο γνωστός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος σκιαγραφεί τον χαρακτήρα διάφορων ιστορικών προσώπων με χαρακτηριστικά καταστροφικότητας. Για τον Στάλιν, μεταξύ άλλων, κάνει μια πολύ οξυδερκή παρατήρηση: Ενώ ήταν πολύ έξυπνος, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο στις επιλογές του, γιατί υπολόγιζε πως […]
Το 1964 ο Ευαγόρας Λανίτης, ένας επιχειρηματίας με πολιτικό αισθητήριο και διορατικότητα, επισκέφθηκε τον Μακάριο για να τον πείσει να αλλάξει πολιτική απέναντι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, που βρισκόταν έγκλειστη στους θύλακες. Θεωρούσε ότι η τακτική της πίεσης, προκειμένου να υποχρεωθούν οι επιζώντες Τουρκοκύπριοι να εγκαταλείψουν το νησί, θα κόστιζε ακριβά στην Κύπρο τα αμέσως επόμενα […]
